เวทีละคร

นักแสดงละครเวที… เมื่อถึงเวลาแสดงก็จะขึ้นไปบนเวที และแสดงบทบาทของตนให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นบทรัก บทโกรธ บทของคนจน บทของเศรษฐี หรือบทอื่นๆ อีกมากมาย แต่เมื่อแสดงเสร็จก็จะลงมาจากเวที โดยที่บทที่เขาได้แสดงไปนั้นก็หมดไป เมื่อเปิดฉากละคร นักแสดงก็กลับไปอยู่ในสภาพเดิมของเขา ในช่วงที่เขาแสดง อาจจะแสดงบทที่เต็มไปด้วยความทุกข์ แต่เมื่อลงมาจากเวที โดยที่บทที่เขาได้แสดงไปนั้นก็หมดไป เมื่อปิดฉากละคร นักแสดงก็กลับไปอยู่ในสภาพเดิมของเขา ในช่วงที่เขาแสดง อาจจะแสดงบทที่เต็มไปด้วยความทุกข์ แต่เมื่อลงมาจากเวทีเขาก็หัวเราะได้ เพราะบททุกข์เป็นเพียงการแสดง

เช่นเดียวกันกับชีวิตของเรา เรามาอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วคราว และเราก็ได้รับบทบาทที่จะต้องแสดงในโลกนี้ บางคนเป็นแพทย์ เป็นกรรมกร ฯลฯ เราเกิดมาไม่มีอะไรติดตัวมาด้วย พอเราออกไปจากโลกนี้ เราก็ไม่มีอะไรติดตัวออกไปเช่นกัน ดังนั้นเราก็คือตัวละคร โลกคือเวทีละครของเรา เราแสดงบทบาทหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด แต่ตลอดเวลาให้เราจำไว้ว่ามันเป็นแค่บทละคร ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรานั้น ไม่ควรมีผลต่อจิตใจของเรา จิตใจของเราควรสงบ มีแต่ความสุข