วันเสาร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ลิงในจิตใจ

นายสมศักดิ์…นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ต้องเดินทางไปทำการค้าในต่างประเทศอยู่บ่อยๆ วันหนึ่งก็เกิดความรู้สึกว่าเขาต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปมากมายเลย เขาจึงพยายามคิดหาหนทางที่จะลดค่าใช้จ่ายให้น้อยลง เขานั่งครุ่นคิดอยู่อย่างเคร่งเครียด ว่าทำอย่างไรจึงจะประหยัดค่าใช้จ่ายได้จนถึงขั้นที่คิดว่า...เขาน่าจะเหาะไปในอากาศและเดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างรวดเร็ว เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่าโดยสารเครื่องบิน และในขณะนั้น เพื่อนสนิทของนายสมศักดิ์ก็เข้ามาหาพอดี...

“ศักดิ์...เพื่อนรัก ผมมีข่าวดีจะบอก มีฤาษีองค์หนึ่งมาปักกลดอยู่ที่ริมแม่น้ำ ฤาษีองค์นี้สามารถที่จะเดินบนน้ำและเหาะในอากาศได้ ท่านพร้อมที่จะถ่ายทอดวิชานี้ให้แก่ลูกศิษย์ที่ท่านเห็นว่าเหมาะสม...”

นายสมศักดิ์ดีใจที่ได้ยินข่าวนี้ รีบเดินทางออกไปพบฤาษีพร้อมกับเพื่อนทันที และอ้อนวอนขอให้ฤาษีสอนวิชาเหาะในอากาศ ฤาษีก็สอนว่า...

“ลูกเอ๋ย ทุกเช้าขอให้ตื่นนอนเวลา 5.00 น. แล้วนั่งหลังตรง หันหน้าไปทางทิศตะวันออกแล้วเปล่งเสียงโอม 1 ชั่วโมงเต็มๆ หลังระยะเวลา 1 เดือน ลูกก็จะสามารถเหาะในอากาศได้”

นักธุรกิจหนุ่มรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงง่ายเช่นนี้ จากนั้นก็กราบเท้าฤาษี ขอบคุณท่านที่ได้สอนวิชาและก็กล่าวลาฤาษี ในขณะที่ลุกขึ้นจะกลับ ฤาษีก็เตือนว่า...
“อาจารย์ลืมบอกอะไรไปอย่างหนึ่ง ระหว่างที่นั่งเปล่งเสียงโอมอยู่นั้น ห้ามมิให้คิดถึงลิงนะ”
นายสมศักดิ์ตอบ...
“ง่ายนิดเดียวครับ ผมไม่คิดถึงลิงอย่างแน่นอน”
เช้าวันรุ่งขึ้น นายสมศักดิ์ลุกขึ้นตั้งแต่ตี 5 และเริ่มปฏิบัติตามคำแนะนำของฤาษี และสิ่งแรกที่เขาคิดก็คือ “เราจะต้องไม่คิดถึงลิง” หลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไปสิบนาที ปรากฏว่านายสมศักดิ์ได้คิดถึงลิงที่เขาได้เคยไปเห็นตามสถานที่ต่างๆ

นายสมศักดิ์โกรธตัวเองมาก เขาพยายามเต็มที่ที่จะไม่คิดถึงลิง แต่ลิงจำนวนมากมายก็กระโดดเข้ามาในจิตใจของเขา หลังจากนั่งได้ 1 ชั่วโมง ปรากฏว่าเขาคิดถึงแต่ลิงชนิดต่างๆ มากมาย

ทุกๆ เช้า นายสมศักดิ์พยายามฝึกปฏิบัติ หวังว่าจะต้องทำให้ได้ แต่แล้วเขาก็ได้เจอแต่ลิงเป็นจำนวนมาก กระโดดเข้ามาในจิตใจของเขา เวลาผ่านไป 1 เดือน เขาก็กลับไปหาฤาษีแล้วตะโกนบอกอาจารย์...
“ผมขอคืนคำสอนของอาจารย์ครับ แทนที่อาจารย์จะสอนให้เหาะในอากาศ อาจารย์กลับให้ผมพิจารณาลิงเป็นล้านๆ ตัว”
ฤาษีหัวเราะ แล้วพูดด้วยคำพูดที่อ่อนหวานนิ่มนวล...
“อาจารย์ได้พยายามสอนให้เธอเห็น่วา จิตใจของเธอนั้นเป็นอย่างไร ตราบใดที่เราไม่สามารถควบคุมจิตของเรา เราก็ไม่สามารถก้าวหน้าไปได้อย่างแท้จริง อาจารย์ยังไม่ได้พูดถึงวิชาตัวเบาเลย... สิ่งแรกเธอจะต้องควบคุมความคิดให้สงบนิ่งให้ได้ เมื่อสมาธิแน่วแน่แล้วจึงใช้ให้เป็นประโยชน์ เป็นปาฏิหารย์ นั่นก็คือการยกระดับจิตใจให้สูงที่สุด...”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น