ฉันต้องการความสุข

มนุษย์เราทุกคนต้องการความสุขกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เรามักจะพูดกันอยู่เสมอว่า “ฉันต้องการความสุข” แต่เราจะหาความสุขกันได้อย่างไร? ทำอย่างไรเราจึงจะมีแต่ความสุขเพียงอย่างเดียว? คำตอบก็อยู่ที่คำพูดของเรานั่นเอง ลองมาพิจารณาคำพูดของเราอีกครั้งหนึ่ง “ฉันต้องการความสุข” เราอยากจะให้เหลือแต่คำว่า “ความสุข” อย่างเดียว เราจะต้องทำอย่างไร? ง่ายนิดเดียว...ต้องตัดออกไป 2 คำ

“ฉัน” คือตัวกูของกู (ego) คือการยึดมั่นถือตน เมื่อมีคนมาวิพากษ์วิจารณ์เรา เสียงเข้ามาทางหูของเราและการกระทบกับตัวกูของกู (ego) ของเรา เราก็เคือง เราก็โกรธ แต่เมื่อเราขจัดตัว “ฉัน” ออกไป เสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ ก็ไม่ไปกระทบกับอะไร เราก็จะมีแต่ความสงบสุข ตัว “ฉัน” มักจะชอบเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น ฉันดีกว่า รวยกว่า สวยกว่า ฯลฯ บางครั้ง “ฉัน” ก็ชอบเปรียบเทียบในแง่ลบ เช่น ฉันไม่รวย ฉันไม่มีความสามารถเท่าเขา ไม่มีความรู้เท่าเขา ฯลฯ เพราะฉะนั้น ฉันก็เลยอิจฉา โกรธ หรือหงุดหงิด ดังนั้น “ฉัน” จึงเป็นตัวทำลายความสงบสุข เราจำเป็นต้องขจัด “ฉัน” ออกไปเพื่อให้ได้ความสงบสุขกลับคืนมา

“ต้องการ” คือ ต้นเหตุแห่งความทุกข์ เพราะจิตใจคือกองกิเลศ จิตใจมันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ มันจะไม่ยอมหยุดนิ่งเพราะมันมีความต้องการ เราจะไม่มีความสงบสุขได้หากเราไม่ทำให้ใจของเราหยุดนิ่ง ถ้าเราสามาถทำให้ใจของเราสงบ เราก็จะมีความสุข ดังนั้นเราต้องกำจัด “ความต้องการ” หรือกิเลส

คนเราเมื่อไม่ได้หวังอะไรก็จะไม่มีความผิดหวังเกิดขึ้น ซึ่งก็จะกลายเป็นคนที่มีความสุขในชีวิต แต่แน่นอนคนเราจะตัดความต้องการออกไปหมดทันทีย่อมไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องกำหนดเพดานแห่งความต้องการ คืออย่าให้ความต้องการของเราทะลุเพดานออกไป รู้จักพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี เมื่อเรามีความพอใจ เราก็จะมีความสุข

เมื่อเราตัดออกไปได้ทั้งสองคำ “ฉัน” และ “ต้องการ” เราก็จะมีแต่คำว่า “ความสุข” เพียงอย่างเดียว